آرمان شهر

آرمان شهر كجاست؟ هماره از خود می پرسم، چه زمان انسان می تواند این چند صباح عمر خویش را مانند دیگر موجودات در این عالم هستی فارغ از این همه دشواریهای فزاینده خود ساخته سپری کند؟

در سیر دگرگونی انسان که اشرف مخلوقات است و برترین، موجودات لقب گرفته، عامل و شاهد انبوهی از دهشتناکترین ویرانگریها درعرصه طبیعت و به تباهی کشیدن همنوعان خویش و بیش از صدها موجود دیگر بوده و این سیر و سیلان تا به امروز ادامه دارد و چهره ای ابدی به خود گرفته است و این است که همچنان این پرسش که این بنیآدم و انسان در پهنه گیتی به کدامین سوی رهسپار است؟

آثارم، که طی چند دهه گذشته تا به امروز به این پرسش را که پیوسته در ژرفای ذهن و فکرم آشیان داشته و فریاد زدهاند انسان، ای اشرف مخلوقات، این همه تخريب؟ این همه ویرانگری، این همه بی رحمی؟ تا کجا ؟ تا به کی ؟ دیر سال است که این همه فضيلت، توانایی و رستگاری را به پستوی پنهان خودپرستی تمام خصائل بد نهادهای و این چند صباح عمر خویش را بر خود و دیگر همنوعان و سایر موجودات هستی تحمل ناپذیر نمودهای. چرا؟ پرسش این است که به رغم این همه اختراع اكتشاف سایر ابزار برای راحتی خویش چگونه از الفبای زیست مندی بی خبر ماندهایم؟ موجودات دیگر را که با نگاهی تحقیرآمیز مینگریم و حیوان نام نهادهایم با تمام خشونتی که در جوهره تنازعشان بر سر بقا وجود دارد. با مهر و مودت در کنار هم زندگی میکنند به دور از آزمندی های تباهگر زیاده خواهی های ویرانگر ، خود را به سیلان زندگی سپرده اند. اما انسان ، این اشرف مخلوقات تکنولوژی زده ، مصرف گرای سیری ناپذیر همواره کوشا در تخریب کره زمین که طی چند دهه اخیر گونه های بیشماری از موجودات را مستقیم و یا غیر مستقیم به ورطه نابودی کشانده و حتی از گردونه حيات خارج نموده است و مجموع اختراعات و اکتشافات انسان طی قرنها در دست صاحبان زر و زور قرار گرفته و نصایح بزرگان و ناصحان نیز که انسان را رهنمون به رستگاری میکنند نیز تلنگری بوده به انسان که به جای جنگ افروزی و ویرانگری نابودی محیطزیست خود و سایر موجودات در مسیر بهتر زیستن گام بردارد اما در زندگی ماشینی شاهدیم که انسان در چنبره انواع امراض جسمی روحی و روانی غم انگیز گرفتار آمده اگر به همین صورت ادامه یابد حتى مجموع زیست و زیستگاه انسان و سایر موجودات با تمام زیبایی ها و لطافتها بر پهنهی گیتی رخت بربندد و زمین نیز مانند کرات دیگر از تنوع و حیات گوناگون موجودات محروم گردد از اینرو آثارم تبلور این نکته مهم است که خود آگاهی انسان و بدون گزافه گویی دانشمندان و انسان های بزرگ باید انسانی نو به دور از همه زشتی ها همانطور که شایسته نام انسان اشرف مخلوقات است پای به جهان هستی نهاده تا با اندیشواری های زایا و ناميرا در عالم خلقت مسیر شکوفایی انسان را طی نماید.